‘S ochtends rond een uur of 5 aangekomen in de stad Huaraz. Een stad waar niet heel veel toeristen komen, omdat dit niet op de traditionele backpack route ligt.
Ik kwam de bus uit en als laatste verliet ik de busterminal. Er stonden wel 20 taxi chauffeurs klaar en ik stond er helemaal alleen. Alle taxi chauffeurs stonden te schreeuwen of ik een lift van ze wilde. Ik ging eerst even aan de zijkant staan en kijken hoever ik eigenlijk naar mijn hostel moest.
Al gauw kwamen er weer een paar op mij af en vroegen waar ik heen moest. Ze noemde allemaal 20 Soles, maar ik zei dat ik het te duur vond. Ze daalde daarna naar 15 Soles maar ook dat vond ik te veel. Ik zei 12 Soles maximaal en daar hapte niemand op. Ik pakte mijn rugzak en liep weg, maar vlak voordat ik weg was vroeg nog 1 iemand hoeveel ik wilde betaalde en ik riep 12 Soles (3 euro) hij ging akkoord en we gingen naar zijn auto. Daar waar de andere taxichauffeurs boos stonde te schreeuwen.
Aangekomen bij het hostel schrok ik van de hoeveelheid zwerfhonden rondom het hostel. 1 viel zelfs de taxi aan toen we door de straat reden.
Ik was blij dat er snel mensen open deden toen ik op de bel drukte. Zeker aangezien het nog steeds 6 uur ’s ochtends was. Een man deed open in zijn badjas en liet me binnen.
Hij sprak me in het Nederlands aan en tot mijn verbazing was hij een Belg die al een langere tijd hier in Peru woonde. Hij was heel vriendelijk en hielp mij goed. Ik vroeg hem ook direct naar de situatie rondom de honden aangezien ik nogal verbaasd was hoe agressief ze reageerde. Hij gaf al snel aan dat ik inderdaad moest oppassen voor de honden, want ze hadden wel eens gasten van dit hostel gebeten. Hij vertelde mij welke kamer en ik ging er heen. Ik had om 8 uur een tour geboekt, dus een uurtje extra slaap pakken was geen straf.
Met mijn kleding aan plofte ik in bed en ging nog een uurtje slaap pakken. Ik werd wakker en ik kreeg gratis ontbijt van de hostel eigenaar. Hij maakte pannenkoeken met aardbeien, siroop en chocolade saus erover heen. Niets te klagen. Ik leerde in het hostel 2 primitieve backpackers kennen. 1 van deze 2 meiden zat al een hele lange tijd in ditzelfde hostel. Zij reisde echt op een budget van een paar euro per dag. Zo ging ze iedere dag naar marktjes waar ze eten kocht wat het goedkoopst was. Ze at ze vaak als avondeten havermout met yoghurt en at ze eigenlijk nooit buiten het hostel. Dit was totaal niet mijn manier van reizen, want ze deed ook geen activiteiten of uitstapjes tenzij het gratis was.
Ik was nogal bezorgd om de honden. Ik had namelijk ergens anders afgesproken om mij op te laten halen voor de tour. Bij mijn hostel konden ze mij namelijk niet ophalen, want dat vonden ze te ver weg. Ik kreeg als tip mee van de hostel eigenaren om een steen te pakken en als een hond aankwam dreigend te gaan staan met deze steen.
Ik ging naar buiten en zag al direct verschillende honden rondlopen. Niet op mijn gemak pakte ik direct een steen en ging lopen. Bijzonder genoeg negeerde de honden mij. Ik slalomde wel om de honden heen, maar kwam uiteindelijk 10 minuten te vroeg aan bij het afgesproken hotel.
Ik wachtte hier tot ongeveer 10 over 8. Een medewerkster van het hotel kwam toevallig naar buiten en ik vroeg aan haar of zij toevallig iemand binnen hadden gehad die touroperator was. De vrouw was er vriendelijk en hielp mij. Ze belde zelfs tot 2x toe de touroperator op om te vragen wat er aan de hand was. Uiteindelijk kreeg ik om 8.30 te horen dat de bus al vertrokken was en dat ze mijn vergeten waren op te halen. De bus was al een half uur onderweg en omdraaien kon niet meer. Iemand van de touroperator kwam naar mij toe bij het hotel en vertelde mij dat een taxichauffeur mij overal naar toeging brengen voor het zelfde geld. Ik vond het netjes dat ze het probeerde op te lossen, maar echt een tour krijg je dan niet. De taxichauffeur kon alleen Spaans, maar ik kon het wel goed met hem vinden. Daarnaast kon ik ook goed mijn Spaans oefenen. Het was een vriendelijke man die er trots op was om taxichauffeur te zijn. De rit duurde toch 2 uur voordat we op de bestemming aan zouden komen. Onderweg stopte we nog langs de weg om wat eten en drinken in te slaan en dit leek me op deze hoogte wel verstandig.
De eerste stop was een soort moeras waar gassen door het water heen naar boven kwamen. Op sommige plekken leek het dan ook of het water aan de kook was, terwijl het alleen maar gas was dat naar bovenkwam.
De tweede stop was een klein meertje wat met de stand van de zon veranderd van kleur. Om het moment dat wij er waren was het water erg helder en blauw. Je kon best diep het meertje in kijken en zag allerlei mooie rotsformaties in het water. Jammer dat ik nu geen touroperator had, want mijn taxi chauffeur wist net zoveel van de bezienswaardigheden af als ik zelf.
We reden door en kwamen uit bij allemaal bijzonder bomen. Op een afstand leken de stammen van deze bomen van glanzend goud. Maar op het moment dat je dichterbij kwam zag je dat het allemaal fel geel was. Het was heel bijzonder om te zien. Aangezien deze bomen alleen hier voor komen in en Peru.
We reden nog een lange tijd over zandwegen door waarna we bij ons einddoel aankwamen. De Gletsjer.
We parkeerde de auto en en gingen de weg naar boven lopen. Ik kwam er al snel achter dat ik mijn taxichauffeur niet de conditie had. Ik had prima de tocht in 1 keer kunnen bewandelen, maar de beste man had toch 3x pauze nodig. Ik gaf hem ook zijn rust en was dankbaar dat die dit wel allemaal voor mij deed, ondanks hij er voor betaald kreeg.
We praten wat over zijn familie en waar hij van oorsprong vandaan kwam in het Spaans en liepen verder. Bij de derde stop pakte ik de zak chips te voorschijn die ik had gekocht bij het winkeltje en deelde deze met mijn nieuwe “vriend”. Hij kon dit duidelijk waarden, want volgens mij had die zelf geen eten meegenomen. We liepen door en kwamen aan bij de gletsjer. Helaas was het bewolkt waardoor de gletsjer niet zo stralend wit was, maar je zag duidelijk het smelten van deze ijskap een riviertje van ijskoud water stroomde van de berg af. Voor mij was het een doel om een gletsjer te zien, want wie weet hoeveel je er nog te zien krijgt in je leven. Misschien zijn ze over 10 jaar wel verdwenen.
We maakte foto’s en gingen terug. Op de rit terug viel ik een paar keer bijna in slaap, want de nachtbus gaf mij niet de volledige slaap die ik nodig had voor deze avondturen.
Ik had geregeld dat de taxichauffeur mij bij het hostel zou afzetten. Ik was hier zo blij mee, want dit betekende in ieder geval minder honden.
Ik had nog 1 klein probleempje. De touroperator vertelde mij deze ochtend dat ze mijn morgenvroeg wel zouden gaan ophalen als een excuus voor alles wat er vandaag was gebeurd. Ja, dit klopt ik had 2 tours bij de zelfde operator geboekt 2 dagen na elkaar en blijkbaar ook nog eens veel te duur, want mijn hostel bood dezelfde tours aan voor nog minder dan de helft van de prijs.
Uiteindelijk heb ik kunnen bellen met de telefoon van het hostel naar de operator en die zeiden mij toe dat ze mijn de volgende ochtend op kwamen halen. Probleem 1 was dus opgelost. Zeker aangezien we om 5 uur ’s ochtends zouden vertrekken en ik niet in het donker langs die honden af wilde.
Het was momenteel nog steeds licht buiten en ik besloot toch om een winkeltje te gaan zoeken voor eten voor de volgende dag. Ik liep naar buiten met wederom een steen, maar al gauw kwamen er 4 honden voor me staan. Ze lieten hun tanden zien en begonnen te grommen. Daarna kam er ook nog 1 van de zijkant en ik besloot terug te lopen. De honden stonden 2 meter voor mijn neus en ik dacht echt dat ik in de problemen zat. Geschrokken en verbaasd kwam ik veilig terug in het hostel.
Ik probeerde boodschappen te laten bezorgen, maar dit was helaas iets onbekends in Peru. Zelfs met hulp van de staf die even meekeken online konden we niet vinden. Ik besloot dus toch maar mijn moet te verzamelen en naar buiten te gaan.
Ik kreeg te tip van de eigenaresse om direct naar links te gaan, daar komen de honden namelijk niet. Dit was een tip die ik zeker ten harte nam. Ik liep de stad in en zocht een supermarktje. Ik kocht hier heel veel snacks en dingen om mee te ontbijten. Bijzonder genoeg was een halfje brood 5x zo duur als een pak met muffins. Dus de keuze was al snel gemaakt. Voor 26 Soles (6 euro en 50 cent) liep ik naar buiten met een tas vol snacks. Ik had niet in de gaten dat per ongeluk het desinfectie flesje van de winkel aan mij tas was blijven hangen dus die nam ik onbedoeld mee. Pas na honderd meter lopen kwam ik hierachter, maar ik was al te beschaamd om terug te lopen ik zette dus het flesje langs de weg.
Ik zocht nog een restaurant en ik hoorde vaker dan Indisch eten in deze stad heel lekker zou zijn en ik had mijn oog al laten vallen op welk restaurant. Ik liep naar het restaurant toe en besloot het om mee te nemen, dan kon ik dit rustig in mijn hostel opeten zonder dat ik naar buiten moest daarna. Ik bestelde een butter chicken en moest even wachten. Na een minuutje besloot ik toch dat ik het in het restaurant ging op eten. Ik was namelijk bang dat dit eten de honden aan zou trekken als ik bij het hostel aan zou komen.
Het eten was lekker, maar ik had continu in mijn achterhoofd zitten dat ik nog terug moest lopen door het donker. Na het eten liep ik terug en de laatste honderd meter voor het hostel ging ik weer door het aangeraden zijstraatje. Ik had daar weer een steen gepakt en ik zag een aantal honden net iets voorbij het hostel zitten. Ik belde aan bij het hostel en ik legde de steen neer. Op het moment dat de honden de steen zagen zette ze het op het lopen. Blijkbaar was ik echt niet de eerste die met een steen rond liep…..
Terug in het hostel ben ik mijn gaan voorbereiden en mijn tas ingaan pakken. Morgen had ik namelijk nog 1 uitstapje staan en ’s avonds zou mijn bus weer terug gaan naar Lima. Ik ben nog even in de gezamelijke ruimte gaan zitten waar weer alle primitieve backpackers voor zichzelf aan het koken waren. De ene at havermout met een banaan wat die gene in bulk had gemaakt om er zo dagen van te eten en de andere maakte zelf een paste van spullen die ze op de markt hadden kunnen scoren.
Het was niet helemaal mijn hostel en 100% op mijn gemak voelde ik me niet bij deze mensen. Desondanks merkte ik wel dat deze mensen me wel respecteerde en gewoon alles prima vonden wat er rondom ze gebeurde.
Ik ben ’s avonds op tijd gaan slapen, want om 5 uur werd ik opgehaald voor mijn laatste uitstapje. Ditmaal naar Laguana 69.